Pierwsze nie pisane wzmianki o szkole w Zamieniu pochodzą z 1916r. Założona tu została prywatna szkoła. Dokonał tego pan Rokicki (relacja pana Antoniego Bakuły, jednego z najstarszych mieszkańców). Przetrwała do odzyskania niepodległości w 1918r. Wtedy w Zamieniu powstała Szkoła Powszechna (źródeł pisanych brak, gdyż wszelka dokumentacja szkolna do 1939r. zaginęła). Wiadome jest jednak, że była to szkoła o klasach I-III z dwuletnim nauczaniem w klasie III. Nauka odbywała się w prywatnych domach, najpierw u p. Mastalerza, a następnie u pana Andrzeja Króla. Obydwa te domy usytuowane były w Zamieniu. Nie zachowały się jednak do czasów dzisiejszych. Na ich miejscu stoją obecnie budynki mieszkalne p. Mastalerza i p. Władysława Wilczka. Te dwa prywatne domy służyły szkole do 1930r. Mieszkańcy wsi myśleli jednak o budowie szkoły. Już podczas prac scaleniowych zadbano o teren pod jej budowę. Przeznaczono na ten cel ponad 1 ha ziemi położonej przy trasie kołbielskiej, tuż za wsią. Budowę szkoły rozpoczęto w 1926r. Wznawiali ją ze środków własnych mieszkańcy Zamienia, Podrudzia i Maliszewa. Było to trudne przedsięwzięcie, ale wspólnym wysiłkiem zostało ono wykonane. Kto mógł, świadczył na rzecz budowy. Najwięcej wkładu wnieśli bogatsi. Budowę zakończono w 1930r. z tym, że wykończono i oddano do użytku jedną część szkoły, w której były dwie izby lekcyjne (o wymiarach 9 x 6). Pozostałą część szkoły wykończono tuż przed wybuchem II wojny światowej. Gdy zabrakło środków pieniężnych, sprzedano na ten cel 0,20 ha placu przeznaczonego pod ten obiekt.

         W roku szkolnym 1930/31 do gotowych dwóch izb lekcyjnych przeniesiono szkołę z domu prywatnego. Było to wielkie wydarzenie dla młodzieży i mieszkańców. Organizacja szkoły była na poziomie klas I-III. Uczył w niej początkowo tylko jeden nauczyciel. Tu wspomina się p. Piechowiczową, p. Michalskiego, a następnie p. Bartnickiego.

         Budynek szkoły budowany był z drewna, następnie na zewnątrz oszalowany i malowany farbą olejną. Dach był dwuspadowy kryty papą. Wewnątrz położono tynki. Podłogi i sufit wykonano z desek. Przez środek przechodził korytarz, a po obu jego stronach były izby lekcyjne. Starannie wykończony obiekt i ładnie zagospodarowany teren wraz z boiskiem szkolnym, dużo posadzonych drzew, ładne ogrodzenie, żywopłoty oraz troska o utrzymanie ładu i porządku sprawiły, że przyciągał on oko przejeżdżających trasą ludzi, wyróżniał się wśród innych budowli na wsi. W budynku tym były cztery izby lekcyjne, pokój nauczycielski oraz mieszkanie nauczycielskie, składające się z pokoju, kuchni oraz werandy. W takim stanie obiekt ten służył szkole przed wojną, przez cały okres okupacji oraz w pierwszych latach po wojnie.
W latach sześćdziesiątych ilość izb, którymi dysponowała szkoła okazała się niewystarczająca. Ilość dzieci w obwodzie szkolnym gwałtownie wzrosła ze 123 do 287. Praca w takich warunkach, była nie możliwa. Wynajęto, więc dwa mieszkania na wsi na izby lekcyjne. Znajdowały się one u Tadeusz Szczęsnego i Heleny Sadowskiej- woźnej szkoły. Nie rozwiązało to problemu. Konieczna była rozbudowa szkoły.

         Powołany Komitet Rozbudowy Szkoły inspirował do działania miejscowe społeczeństwo, które w dość krótkim czasie zgromadziło potrzebne środki i materiały. W 1967 r rozpoczęto budowę a w 1970 zakończono. Wykonawcą były Warsztaty Zasadniczej Szkoły Budowlanej w Mińsku Mazowieckim. Wartość rozbudowanej szkoły 30/31 wynosiła 482 tysiące zł, z czego ponad połowa to wkład mieszkańców. Świadczy to o zaangażowaniu społeczeństwa na rzecz oświaty również w okresie powojennym. Dobudowany obiekt usytuowany został za starą szkołą, co dało możliwość połączenia dwóch budynków korytarzem łącznikiem. W rozbudowanej szkole znalazły się trzy izby lekcyjne, sala rekreacyjna, pokój nauczycielski, pomieszczenie na bibliotekę i korytarz łącznik. Ogrzewanie było piecowe.

         W 1968r. rozpoczęto budowę domu nauczyciela. Pierwotnie miał to być jeden segment o dwóch mieszkaniach. Potem zbudowano jeszcze drugi o czterech mieszkaniach. Po oddaniu do użytku do jednego z nich przeniósł się mieszkający w szkole dyrektor. W mieszkaniu przez niego zajmowanym urządzono salę na oddział przedszkolny a kuchnię przeznaczono na gotowanie mleka dla dzieci w okresie zimowo-jesiennym.

         W 1978 rozpoczęto kapitalny remont całej szkoły. W wyniku tego zbudowano kotłownię, a nad nią jeszcze dwa nauczycielskie mieszkania. Założono centralne ogrzewanie w szkole i w domach mieszkalnych. Przy szkole dobudowano wewnętrzne łazienki, zbudowano studnie głębinową, z której doprowadzono wodę do szkoły i mieszkań, usytuowano kolektor ściekowy. Przeprowadzono remont całości szkoły i łazienek w domach mieszkalnych. Przedsięwzięcie to spowodowało poprawę warunków mieszkaniowych 8 rodzin oraz znacznie poprawiło pracę szkoły.

         Szkoły dysponowała ośmioma pomieszczeniami do nauki szkolnej, salą rekreacyjną, zastępującą czasem rolę gimnastyczną, pokojem nauczycielskim, pokojem dyrektora szkoły, biblioteką i kuchnią. W korytarzu szkolnym urządzono maturę. W szkole istniały klasopracownie przedmiotowe. Przy szkole istniało boisko sportowe o nawierzchni trawiastej.

         Szkoła była dość często odwiedzana przez redakcję pism. Przebywał tu redaktor z "Młodej Wsi", "Rolnika Polskiego", "Tygodnika Siedleckiego", "Przyjaciółki".

         Tak rozbudowany budynek, po wielokrotnych remontach i kolejnych adaptacjach, służył uczniom aż do 2006r. Jednak warunki nauki i pracy stawały się z roku na rok coraz trudniejsze, w związku z czym 7 lipca 1997 roku zakupiono plac pod rozbudowę szkoły. Budowa nowego, okazałego gmachu, wyposażonego w salę gimnastyczną i niezbędne zaplecze dydaktyczne, rozpoczęła się 2003 roku. Budowę zakończona w 2006r.

         1 września 2006r Wójt Gminy Mińsk Mazowiecki pan Sylwester Dąbrowski dokonał uroczystego otwarcia nowego budynek Zespołu Szkół w Zamieniu. Nadano szkole imię Marszałka Józefa Piłsudskiego i przekazano jej pierwszy w historii szkoły sztandar.

         Organizacja Szkoły Podstawowej w Zamieniu w różnych okresach była różna. Można ją podzielić na następujące etapy:
pierwszy od 1918-1939 roku to szkoła o klasach I - III;
drugi od 1939 do 1945 roku to szkoła o klasach I-VI;
trzeci od 1945 do 1999 roku to szkoła najpierw o klasach I-VII a następnie I-VIII.
czwarty od 1999 do 2003 roku to szkoła podstawowa sześcioklasowa z funkcjonującym klasami gimnazjum jako oddział Gimnazjum w Starej Niedziałce.
piąty - w 2003 rok utworzono Zespół Szkół w Zamieniu w skład którego wchodzi Szkoła Podstawowa i Publiczne Gimnazjum. Zespół funkcjonował do 2017r. kiedy to w Polsce zlikwidowano gimnazja i rozwiązano Zespół Szkół w Zamieniu.
szósty - od 2017 roku w Zamieniu funkcjonuje ośmioletnia Szkoła Podstawowa im. Marszałak Józefa Piłsudskiego (w skład wchodzą dwa ostatnie roczniki gimnazjum).

         Obecnie w Zespole Szkół, kierowanym przez panią dyrektor Ewę Szaniawską-Strzelecką naucza 24 nauczycieli i logopeda, a w 10 oddziałach uczy się 258 uczniów. W jak najlepszym funkcjonowaniu szkoły pomaga sekretarka, 3 pracownice obsługi, konserwator. Prężnie działa Rada Rodziców i Samorząd Uczniowski.

Kierownikami bądź dyrektorami szkoły byli (dane od roku szkolnego 1939/40):
Józef Wójcik (1939-1945)
Jan Pustelnik (1945-1949)
Jan Chlebicki (1949-1961)
Władysław Wójcik (1961-1989)
Mirosław Krusiewicz (1989-1990)
Hanna Kuźnia (1990-2003)
od 2003r obowiązki dyrektora pełni pani Ewa Szaniawska-Strzelecka

Nauczyciele pracujący w szkole w Zamieniu ( od roku 1961, dane niepełne):
Halina Abramowicz – Zagórska,
Eliza Bagińska,
Ewa Bartnicka – Kupiciel,
Karine Bednarczyk,
Wanda Bieniak,
Janina Chmielewska,
Halina Chojnacka,
Adam Cichoń,
Daniela Cichoń,
Halina Cieplechowicz,
Alicja Cudna – Sowa,
Zdzisława Czyżowska,
Katarzyna Domańska,
Sławomir Domański,
Rufin Gajda,
Alina Gortych,
Elżbieta Grzesińska,
Joanna Janicka,
Mieczysław Kamiński,
Stanisław Kaczorek,
Andrzej Kania,
Zofia Kazimierczyk,
Zofia Kopka,
Bogumiła Kosim,
Anna Kozłowska – Ignaczak,
Arleta Kozłowska,
Monika Książek,
Janina Kurdej,
Hanna Kuźnia,
Wiesław Kuźnia,
Helena Lisiak,
Wiesław Lisiak,
Anna Malinowska – Szklanko,
Sławomira Mantorska – Polińska,
Maria Markowska – Rokicka,
Małgorzata Matzanke,
Piotr Matzanke,
Krzysztof Mikulski,
Anna Murawska,
Elżbieta Niedzielak,
Zygmunt Niewiadomski,
Jolanta Nowak – Regulska,
Halina Olczak,
Iwona Ołdak – Glanas,
Wanda Ostrowska,
Janina Ozimek,
Anna Pakuła – Zagórska,
Sylwia Piotrowska,
Elżbieta Piórkowska – Gomulska,
Anna Ratyńska,
Danuta Reda,
Alina Rendaszka,
Tomasz Ruta,
Czesława Rytel,
Ewa Szaniawska,
Włodzimierz Ślązek,
Helena Szczepańczyk,
Mirosław Tkaczyk,
Monika Wieczorek,
Krystyna Witowska,
Janina Węsowska,
Elżbieta Woźnica,
Krystyna Wójcik,
Władysław Wójcik,
Dariusz Zwierz,
Janina Zych,
Maria Żbik – Bieniak

         Taka historia zobowiązuje…